هنگامی که استارتاپ‌ها به مرحله جذب سرمایه می‌رسند، اغلب یک پرسش اساسی مطرح می‌شود که باید به چه کسی مراجعه کنند: صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر (Venture Capital Fund) یا صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر شرکتی (Corporate Venture Capital Fund)؟
درک تفاوت سرمایه گذاری خطرپذیر با سرمایه گذاری خطرپذیر شرکتی هنگام جذب سرمایه برای استارتاپ‌ها بسیار ضروری است. در این مقاله، تفاوت‌های اصلی میان سرمایه‌گذاری VC و CVC و تاثیری که می‌تواند بر استارتاپ‌ها داشته باشند را توضیح می‌دهیم.
سرمایه گذاری خطرپذیر (VC) چیست؟
سرمایه گذاری خطرپذیر یا جسورانه (Venture Capital) که به آن‌ها وی‌سی (VC) نیز گرفته می‌شود، نوعی عملیات سرمایه‌گذاری برای تامین نقدینگی استارتاپ‌ها یا شرکت‌های کوچکی است که پتانسیل رشد و ریسک‌پذیری بالایی دارند. این سرمایه‌گذاری، از طریق سهام انجام می‌شود و واحد سرمایه‌گذار در ازای سرمایه خود، درصدی سهام دریافت می‌کند. هدف اولیه VCها بازگشت سرمایه از طریق خروج نهایی مانند IPO یا خرید کسب‌وکار است.
نمایندگان: شرکای سرمایه‌گذار یا LP مخفف (Limited Partners)، سرمایه‌گذاران فرشته یا صندوق‌ها
سرمایه گذاری خطرپذیر شرکتی (CVC) چیست؟
سرمایه گذاری خطر پذیر شرکتی (Corporate Venture Capital) سرمایه‌گذاری مالی در استارتاپ‌های کوچک، در مراحل اولیه و با ریسک بالا انجام می‌دهند و رویکردی بسیار مشابه مفهوم قبلی دارند. با این تفاوت که آن‌ها بازوی سرمایه‌گذاری شرکت‌های بزرگ‌تر هستند و اهدافی فراتر از سود مالی دارند.
نمایندگان: شرکت‌های بزرگ‌تر (مادر)
تفاوت VC و CVC چیست؟
هنگام جذب سرمایه استارتاپ‌ها، دو گزینه اصلی مطرح می‌شود: سرمایه گذاری خطرپذیر (VC) یا سرمایه گذاری خطرپذیر شرکتی (CVC)؛ اما تفاوت VC و CVC چیست و کدام یک برای کسب‌وکار شما مناسب‌تر است؟
هنگامی که در مورد جذب سرمایه استارتاپ‌ها صحبت می‌شود، مفاهیمی مانند سرمایه گذاری خطرپذیر (Venture Capital) یا در اصطلاح (VC) و سرمایه گذار خطرپذیر شرکتی (Corporate Venture Capital) یا (CVC) به میان می‌آید.
سرمایه‌گذاران خطرپذیر یا VC، نهادهایی هستند که در ازای سهام در استارتاپ‌های مختلف سرمایه‌گذاری می‌کنند. سرمایه‌گذاران خطرپذیر شرکتی یا CVC، بازوهای سرمایه‌گذاری خطرپذیر شرکت‌های بزرگی هستند که در استارتاپ‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند. اهداف CVC ها گسترده‌تر از بازده مالی است و بیشتر به‌دنبال تحقق اهداف و نیاز شرکت مادر هستند. وی‌سی ها، استارتاپ شما را بیشتر بر اساس پتانسیل مالی قضاوت می‌کنند اما، CVC ها، کسب‌وکار را بر اساس تناسب استراتژیک با شرکت مادر، می‌سنجد. آن‌ها می‌خواهند بدانند که چگونه این سرمایه‌گذاری، می‌تواند منافع شرکت مادر را تکمیل یا تقویت کند.
مقایسه ساختار سرمایه گذاری VC و CVC
مقایسه ساختار سرمایه گذاری خطرپذیر با سرمایه گذاری خطرپذیر شرکتی، پرسش‌هایی اساسی را مطرح می‌کند: «اهداف مربوط به آن‌ها چیست؟» و «چه عملکردی در سرمایه‌گذاری‌های خود دارند؟» این دو نوع سرمایه‌گذاری اهداف مشترک زیادی، از جمله: ایجاد ارزش برای LPهای خود دارند. اما در نحوه خلق این ارزش، متفاوت هستند که در ادامه بیشتر به آن‌ها می‌پردازیم.
اهداف مختلف خلق ارزش
صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر باید اهداف بازده مالی داشته باشد تا سرمایه‌گذاران مختلف خود را راضی کنند. اغلب صندوق‌های VC، از استارتاپ‌های موجود در سبد با هدف تسریع رشد، پشتیبانی می‌کنند تا در هنگام خروج، بازده سرمایه‌گذاری (ROI) را بهبود می‌بخشد. اگرچه مهم است، اما بازده مالی همیشه هدف اصلی صندوق‌های سرمایه‌گذاری شرکتی نیست. CVC ها امیدوارند با سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها، بتوانند از طریق دسترسی به فناوری یا از طریق مشارکت تجاری، با نهاد بالاتر، هم‌افزایی ایجاد کند.
مشارکت در حاکمیت استارتاپ
سرمایه‌گذاران خطرپذیر یا VC، اغلب نقش فعالی دارند و مایلند از استارتاپ‌ها در تصمیم‌گیری‌های استراتژیک خود با تمرکز بر مقیاس‌پذیری حمایت کنند.
شرکت‌های سرمایه گذاری خطرپذیر شرکتی، تمایل زیادی به داشتن یک صندلی هیئت‌مدیره یا سایر اشکال حاکمیتی داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که استارتاپ با اهداف استراتژیک شرکت مادر همسو است.
تناسب استراتژیک
شرکت‌های سرمایه گذاری خطرپذیر شرکتی برخلاف VC ها، در استارتاپ‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که با منافع شرکت مادر هماهنگ هستند. این بدان معنی است که قبل از سرمایه‌گذاری در یک استارتاپ، CVC ابتدا ارزیابی می‌کند که آیا استارتاپ با اولویت‌های استراتژیک شرکت مادر همسو هستند یا خیر. این ارزیابی تناسب استراتژیک می‌تواند شامل ارزیابی نحوه انطباق محصول یا خدمات استارتاپ با نقشه راه محصول شرکت مادر، ارزیابی اینکه آیا فناوری استارتاپ می‌تواند با فناوری موجود شرکت مادر ادغام شود و تعیین اینکه آیا بازار هدف استارتاپ با پایگاه مشتریان شرکت مادر همسو است یا خیر.
اشتراک منابع و تخصص
شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر شرکتی، اغلب به منابع و تخصص گسترده‌ای از شرکت‌های مادر دسترسی دارند که می‌توانند در اختیار شرکت‌ها قرار دهند. این به آن معنی است که فرآیند سرمایه‌گذاری می‌تواند شامل ارزیابی چگونه بهره‌مندی استارتاپ از منابع و تخصص شرکت مادر باشد.
افق سرمایه‌گذاری
صندوق‌های سرمایه‌گذار خطرپذیر، محدودیت زمانی برای LP های خود دارند و عموماً متعهد به تکمیل چشم‌انداز خروج میان ۷ تا ۱۰ سال پس از سرمایه‌گذاری هستند. برای یک CVC، افق‌های سرمایه‌گذاری می‌تواند به‌طور بالقوه طولانی‌تر باشد. CVC ها بیشتر علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در کسب‌وکارهایی هستند که پتانسیل تبدیل شدن به شرکای بلندمدت را دارند.
فرصت‌های خروج
فرصت‌های خروج احتمالی بین صندوق VC و CVC، یکسان باقی می‌ماند اما، برای جلوگیری از انسداد سناریوهای خروج، باید به بندهای پیمان توجه کرد.
جذب سرمایه استارتاپ را هوشمندانه آغاز کنید
صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر شرکتی و صندوق‌های سرمایه‌گذار خطرپذیر از بسیاری جهات کاملاً شبیه به هم فعالیت می‌کنند، اما استراتژی‌های سرمایه‌گذاری آن‌ها می‌تواند کاملاً متفاوت باشد. برخلاف VC ها که عمدتاً اهداف مالی دارند، CVCها به‌دنبال ایجاد هم‌افزایی با استارتاپ‌های موجود در سبد سرمایه‌گذاری خود هستند.
برای استارتاپ‌ها ممکن است جمع‌آوری سرمایه از یک CVC، مزایای زیادی به‌همراه داشته باشد: توافق‌نامه‌های تجاری، تخصص، دسترسی به بازارهای جدید، اما شرایط هر کسب‌وکار ممکن است متفاوت باشد. بنابراین، بهتر است پیش از جذب سرمایه، هر استارتاپ با توجه به شرایط منحصربه‌فرد خود اقدامات لازم را انجام دهد.
